29, అక్టోబర్ 2015, గురువారం

పిన్ డ్రాప్ సైలెన్స్


సూది పడ్డా వినబడేంత నిశ్శబ్దం అంటుంటారు. దానికి ఓ చిన్న ఉదాహరణ.
జరిగి చాలా దశాబ్దాలు గడిచాయి.  బాగా వయస్సు మళ్ళిన రాబర్ట్ వైటింగ్ అనే  అమెరికన్ పారిస్ వెళ్ళాడు. అక్కడ విమానాశ్రయంలో దిగగానే ఓ ఫ్రెంచ్ కస్టమ్స్ అధికారి నమ్రతగా పలకరించి పాస్ పోర్ట్ చూపించమని అడిగాడు. ఆయన పాస్ పోర్ట్ కోసం చేతిసంచీ తీసి వెతుకుతుంటే ఆ అధికారి చీకాకు పడ్డాడు.
‘ఫ్రాన్స్ రావడం ఇది మొదటిసారా?’ అని అడిగాడు. కాదన్నాడు వైటింగ్.
‘విమానం దిగగానే పాస్ పోర్ట్ తీసి సిద్ధంగా వుంచుకోవాలి. ఆ మాత్రం తెలియదా?’ అని వ్యంగ్యంగా అన్నాడు.
అమెరికన్ తొణకకుండా జవాబు చెప్పాడు.
‘గతంలో ఒక సారి నేను ఫ్రాన్స్ వచ్చాను, కానీ అపుడెక్కవ్వరూ నన్నిలా అడగలేదు’
‘నేను నమ్మను’ గట్టిగా స్వరం పెంచి చెప్పాడు, ఫ్రెంచ్ కష్టమ్స్ అధికారి.
‘ఎవ్వరయినా సరే, ఆఖరికి అమెరికన్లు అయినా మా దేశం రాగానే పాస్ పోర్ట్ చూపించి తీరాలి. అదిక్కడ రూలు’
‘అలాగా, 1944లో ఓ తెల్లవారుఝామున   4:40 గంటలకు నేను మీ దేశంలోని ఒమాహా బీచికి చేరుకున్నాను. అప్పుడెవ్వరూ పాస్ పోర్ట్ చూపించమని నన్నిలా నిలదీయలేదు. అయితే అప్పుడు నేను వచ్చిన పని వేరు, మీ దేశాన్ని శత్రు సైన్యాల నుంచి విడిపించడానికి అమెరికన్ సైన్యం తరపున వచ్చాను. బహుశా అప్పటికి నువ్వు పుట్టావో లేదో!’ అన్నాడా అమెరికన్. 

అంతే! అక్కడ కొన్ని క్షణాల పాటు ‘పిన్ డ్రాప్ సైలెన్స్!’     


కామెంట్‌లు లేవు: